Hülya Kazan, Seyit Yöre
Yapım: Kaf Müzik
Ne düzeyde katılacaksınız bilmiyorum ama geçen yılların acısını çıkarırcasına, yeni, düzeyli ve seçkin müzik yaklaşımlarının atağa kalktığı bir zaman diliminden geçmekteyiz bana göre. Önceki nesilden Klasik Türk Müziği sanatçılarının, geçmiş değerleri korumak adına yeniliğe kendilerini kapatmalarının tersine, aynı kulvarda at koşturan zamane müzisyenlerinin, birbirinden parlak, çağdaş müziğin geldiği yeri görmezden gelmeyecek oranda yeni ama aynı zamanda gelenekselliğini yitirmemiş, oturmuş, o yüzden de geniş soluklu ve uzun ömürlü çalışmalarına şahit olabilmekteyiz.
Udi Seyit Yöre ile kanuni Serdar Yılmaz’ın çaldıkları, soprano Hülya Kazan’ın okuduğu 16 şarkıdan oluşan Alla Turca, bu tarz deneysel çalışmaların yüzakı sayılabilecek bir kıratta. 20’nci yüzyılın ilk çeyreğinden beri gittikçe hızlanan Türk Müziği’ni modern yaklaşımlarla besteleme veya yorumlama ‘geleneği’nin nefis bir örneği durumundaki albüm, aynı zamanda son derece şaşırtıcı başka bir lezzet de barındırmakta: İnanılmaz gibi görünse de, o türden bir çalgıya veya yaklaşıma yer vermediği halde Alla Turca’yı dinlediğinizde caz dinliyormuş izlenimine kapılmanız.
Bir sopranonun varlığıyla Klasik Batı Müziği gibi yorumlanıyormuş izlenimini veren; Hüseyin Sadettin Arel, Mesut Cemil ve Şerif Muhittin Targan gibi hem Batı Müziği’ni, hem de Türk Müziği’ni en üst kıratta yetkinlik düzeyinde bilen bestecilerin ürünleriyle seçkinleşen Alla Turca, aynı zamanda Seyit Yöre’nin üzerinde çalıştığını belirttiği ‘yeni monodi’ gibi iddialı bir tarzın ilk örneklerinden biri. Makam ve usullerdeki alışılmadık dönüş(üm)ler, farklı duraklar, ‘hanende’ ve sazendenin birbirleriyle değişik bağıntıları gibi yeniliklerle oldukça başka bir albüm çıkmış ortaya.
Kimi ünlü Türk motiflerini caz formatıyla yorumlamak gibi beylik bir iş değil bu albüm. / Hasanali Yıldırım
Tavsiye Et